24 Eylül 2011 Cumartesi

biz ağaçlarla bölüşürdük kuşları

kaldırımın üstünde duruyordun
gözlerin bakılmayacak kadar güzel

derhal bir şarkı çöktü yanıma
sen de ben de hiç beklemiyorduk
bir ressam gökyüzünü çiziyordu

karanlığın ortasında masmavi bir cigara yaktın
biliyordun kimse senin gibi gidemez

akşamlar süpürdü bulutları
seni öpecektim hiç bırakmayacaktım
utanmasam bir şarkı söylerdim / bağırarak

hem biliyordun kimse senin gibi gidemez

mehmet nejat

1 yorum:

  1. giden gitmiştir kalan bekler... hayat devam eder edebiyat yeniden der ... elinizeidilinize,kalbinize ve kelimelerinize sağlık

    YanıtlaSil