greta

korkarım uçurumlar greta korkarım sıradan ucuz kahramanlar

hayatta kalmak ters bir iş, ince bir deneyim, yeni bir silah

evet elbette korkarım greta; dün gece bu akşam yarın sabah

yazlardan bir ülke gövden, temmuzlardan bir mektup uzun

ben greta, benim çirkinliğim ve benim utanmaz yalnızlığım

bir tehlike bir savunma bir başkaldırı bir kavuşma

senin başkalarının göğsünde unuttuğun bir büyümek greta

ağzına aldığın kasıklarına sapladığın ilk defa kanadığın

yalnızca geceyken greta kendine karşı o aptalca şaşkınlığın

ve sevgili tanrı ve korkunç devlet ve diğerleri ahlaksız

göğe ukalaca ateş edenler greta! sabahları gelenler erkenden

memleketin ve milletin renksiz anılarında

perdede greta, bir perdenin ısrarla açılmayışında…

hayır unutuyorum! hayır greta hayır unutuyorum!

kim özür dilemeli şimdi ağzındaki lekeden

ses düşmeli greta, ses devrilen bir tren

işte bu tuhaf ayrıntı işte bu çelik makine kalbimde

uğraştığım yeryüzü dövüştüğüm gülüş: barış greta!

yeni köpekler gecede; voltada çılgınlıklar

gözlerimizde zehir kusan kırmızı ayıplar

dokunduk rezalete… içinden geçtik içine geçtik

ayrılıkla greta! sevişirken iç içe geçtik…

bu sağlıklı yara bırakalım büyüsün, kuşku olsun

ve utanç içinde yalvaralım tanrıya

işte sabah oluyor greta

kötü kader büyük acı karanlık insan:

adın

yatağın

yalnızlığın

onur akyıl