ve bıyık bırakıyorum ve sigarayı da

- şimdi ben bir sıkıntıdan geçiyorum
istanbul’dayım edirnekapı’sında

büyük meydanları hatırlıyorum berber dükkanlarını 
eyvah gözlü kadınlar geçiyor kaldırımlardan
cep telefonlarını kemerlerine tutturan adamlar
gündüzler topluyorum sana

''yakışır her şehre seyyar satıcılar''

avucunda her zaman yer vardır bilirim
oysa bakır tellerde kuşlar
en hüzünlüsüdür utanmaların

ufalır sesine doğru düştükçe gölgem

arar durur kendi terzisini
bir tohumdur kiraz ağaçlarına 
dudağımda bir 
ilmektir kelimelerin

buluyorum mavisini bütün renklerin
bütün uykuları uyuyorum dünyadaki
ölçüyorum biçiyorum 
en çok sana yakıştırıyorum küpeleri

bir uzun sokak devriliyor ayaklarıma
sıra sıra lambalar efil efil gökyüzleri
ağzımda tadıyla bir dilim elmanın
yürüyorum geçtiğim yeri evin belleyerek

bütün günlerimi akşamlarına saklıyorum
                                                        mehmet nejat